พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๔๒ ให้ความหมาย ดังนี้
- บวงสรวง ก. บูชาเทวดาด้วยเครื่องสังเวย และดอกไม้ธูปเทียน เป็นต้น
- สังเวย ก. บวงสรวง เซ่นสรวง เช่น สังเวยเทวดา 
ปัจจุบันนิยมใช้เพื่อให้แตกต่าง ดังนี้
- คำว่า บวงสรวง คือพิธีบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เช่น เทพยดา เป็นต้น ด้วยเครื่องสักการะ มีดอกไม้ธูปเทียน เป็นต้น

 และเครื่องสังเวย มีหัวหมู เป็ด ไก่ ขนมต้นแดง-ต้มขาว เป็นต้น เป็นคำเรียกชื่อพิธีบูชาว่า พิธีบวงสรวง ไม่เรียกว่า เครื่องบวงสรวง

- คำว่า สังเวย คือเครื่องบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีหัวหมู เป็ด ไก่ ขนมต้มแดง-ต้มขาว เป็นต้น เป็นคำเรียกชื่อเครื่องบูชาว่า เครื่องสังเวย

 ไม่เรียกว่า พิธีสังเวย

      ดังนั้นอาจจะกล่าวได้ว่าเครื่องสังเวย คือการที่เราเลี้ยงรับท่าน ที่ที่ท่านจะมาสถิตย์ นั้นเอง เราจึงได้จัดเตรียมเครื่องสังเวยตามโบราณกาลและเป็นการต้อนรับรับและเคารพในตัวท่าน โดยการจัดเตรียมเครื่องสังเวยเจ้าพิธีต้องทำการบอกสิ่งของเครื่องใช้ ตลอดจน อาหารหวานคาวผลไม้มงคลต่างๆ อาหารมังสะวิรัติ  เพื่อในการประกอบพิธีกรรม ให้กับท่านเจ้าภาพ ดังต่อไปนี้

๑. บายศรีปากชามพร้อมไข่ลูกยอด ๑ คู่

๒. หัวหมู ๑ หัว

๓. ปลาช่อนนอนตอง ๑ ตัว

๔. เป็ด และไก่ต้ม อย่างละ ๑ ตัว

๕.กล้วยน้ำหว้า ๒ หวี

๖.ฟักทอง, สัปรด, ส้ม, และผลไม้มงคล อื่นๆ

๗.มะพร้าวอ่อน ๒ ลูก

๘.ขนมต้มขาว ขนมต้มแดง อย่างละ ๑ จาน

๙.ขนมถ้วยฟู ๑ จาน

๑๐.ขนมถั่ว ขนมงา เืผือกต้ม มันต้ม

๑๑. แกงบวช

๑๒. กุ้งพล้าปลาย่ำ ๑ จาน

๑๓. เหล้าขาว ๑ ขวด

๑๔. นม เนย น้ำชา 

๑๕. หมาก พลู บุหรี่